تأثیر یک دوره برنامه فعالیت هوازی برسطوح کاتکولامین ها، ترکیب بدنی و حداکثر اکسیژن مصرفی پسران بیش فعال مقطع ابتدایی

مقدمه: اختلال بیش فعالی و کم توجهی از اختلالات شایع روانپزشکی اطفال می باشد که ورزش درمانی یکی از شیوه های درمانی این اختلال معرفی شده است. توجه در زمینه ی پیشگیری و درمان این اختلال در کودکان می تواند موجب ارتقاء بهداشت جامعه گردد. هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر فعالیت بدنی هوازی بر ترکیب بدنی، حداکثراکسیژن مصرفی و سطوح کاتکولامین های دانش آموزان پسر بیش فعال مقطع ابتدایی شهر اصفهان بود. مواد و روش ها: تحقیق حاضر از نوع تحقیقات نیمه تجربی و طرح تحقیق پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه ی مطالعه حاضر شامل دانش آموزان پسر بیش فعال مقطع ابتدایی شهر اصفهان در سال 91-1390 بود. بدین منظور تعداد 60 نفر دانش آموز پسر بیش فعال مقطع ابتدایی با استفاده از پرسشنامه ی تشخیصی کانرز انتخاب و به دو گروه مساوی کنترل (30 نفر) و تجربی (30 نفر) تقسیم شدند. گروه تجربی در یک برنامه ی تمرینات هوازی به مدت 12 هفته و هر هفته 3 جلسه ی 45 دقیقه ای با شدت 80-60 درصد ضربان قلب ذخیره ی بیشینه شرکت کردند، در حالی که گروه کنترل فقط پیگیری شدند و زندگی عادی خود را ادامه دادند. متغیرهای مورد بررسی شامل ترکیب بدنی، حداکثراکسیژن مصرفی و سطوح کاتکولامین ها به ترتیب با استفاده از کالیپر لانچ، دستگاه گازآنالایزر بر روی نوار گردان و نمونه ی خونی با استفاده از کیت bi-cat elisaقبل و بعد از دوره ی تمرین اندازه گیری شد. داده های حاصل با استفاده از آزمون تحلیل واریانس ها با اندازه های تکراری تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: تفاوت معناداری در متغیرهای بدنی (از قبیل وزن، شاخص توده ی بدنی، درصد چربی) و ویژگی های فیزیولوژیکی (از قبیل؛ توان هوازی) و سطوح کاتاکولامین ها (از قبیل اپی نفرین و نوراپی نفرین) بین پیش آزمون و پس آزمون گروه های تجربی مشاهده شد (05/0p?). در مقایسه با گروه کنترل، تغییرات مطلوبی در اکسیژن مصرفی بیشینه و میزان اپی نفرین پس از 12 هفته تمرین هوازی در گروه تجربی مشاهده شد(05/0p?).